ارتباط شدت بی‌خوابی با رضایت زناشویی در زنان باردار

زمینه و هدف: تغییراتی‌که در دوران بارداری ایجاد می‌شود؛ به‌طور قطع سبب تغییر در روابط زناشویی زنان می‌گردد. یکی از تغییرات دوران بارداری، تغییر در الگوی خواب و بی‌خوابی است، اما آیا اینکه بین رضایت زناشویی در دوران بارداری و بی‌خوابی رابطه‌ای وجود دارد، یا خیر؟ مشخص نیست. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط شدت بی‌خوابی با رضایت زناشویی در زنان باردار مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد انجام شد. روش بررسی: این مطالعه به روش مقطعی - همبستگی بر روی 126 زن باردار (با سن حاملگی 28-14 هفته) مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد در سال 1396 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: پرسشنامه مشخصات فردی، پرسشنامه شدت بی‌خوابی (ISI) و رضایت زناشویی اینریچ (Enrich) بود. داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی، آزمون همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته‌ها: در این مطالعه، میانگین سن واحدهای پژوهش، 3/4±9/26 سال، سن بارداری، 9/2±0/19 هفته و تعداد بارداری، 8/0±9/1 بود. اکثریت واحدهای پژوهش، شدت بی‌خوابی زیر حدآستانه (2/49%) و رضایت زناشویی متوسط (9/57%) داشتند. براساس ضریب همبستگی اسپیرمن، همبستگی خطی معکوس و معنی‌داری بین شدت بی‌خوابی با رضایت زناشویی مشاهده گردید (001/0>p، 52/0-=r). نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه شدت بی‌خوابی در زنان باردار، اثر قابل‌توجهی بر رضایت زناشویی آنان دارد؛ لذا توجه مراقبین بهداشتی درخصوص بی‌خوابی زنان باردار و انجام اقدامات مراقبتی برای کاهش آن، ضروری است.